ka-ka-kamala!

Terwijl de Belgische gemeenteraadsverkiezingen van 13 oktober weinig goeds voorspellen, hoor ik mensen om mij heen verzuchten: ‘Ik hoop zo dat Kamala Harris de presidentsverkiezingen wint, anders zitten wij weer met die schoft van een Trump opgezadeld.’ Het gaat om de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten van Amerika. Formeel is België een zelfstandig koninkrijk, maar politiek, cultureel en economisch gedraagt het zich – net als Nederland, Duitsland of Denemarken – als een kolonie van de Verenigde Staten. Vandaar.

Natuurlijk is Donald Trump, in de woorden van journalist Thomas Frank, ‘de ergste onder de schurken, een kruising van nar, misdadiger, patser, imbeciel en tiran’. Maar zou die verkiezing werkelijk wat uitmaken?

Voor sommige mensen die in de VS verblijven misschien wel. Maar ook voor diegenen die er vanuit Latijns-Amerika naar toe willen? Hmm. Harris heeft nog niets bewezen, en al wat zij tot nu toe gedaan heeft, is het beleid van Joseph Biden ondersteunen. Zij en haar beoogde vicepresident Tim Walz hebben wel een website waarop zij een soort programmabeloften voorstellen: https://kamalaharris.com/issues/. Wie een toevlucht wil zoeken in de Verenigde Staten en Engels verstaat kan daar lezen: ‘Vice President Harris and Governor Walz believe in tough, smart solutions to secure the border, keep communities safe, and reform our broken immigration system. (…) At the same time, she knows that our immigration system is broken and needs comprehensive reform that includes strong border security and an earned pathway to citizenship.’ Stevige grensbewaking en burgerschap dat je moet verdienen. Het lijkt de N-VA wel.

Bepaalde aspecten van binnenlands beleid van de VS raken de hele wereld. Migratie dus. Of klimaat. Zal Harris een einde maken aan de winning van schaliegas, waarmee bedrijven uit haar land wereldwijd het terugdringen van fossiele brandstoffen tegengaan? ‘… she knows that meeting this global challenge will require global cooperation and she is committed to continuing and building upon the United States’ international climate leadership. She and Governor Walz will always fight for the freedom to breathe clean air, drink clean water, and live free from the pollution that fuels the climate crisis.’ Internationaal klimaatleiderschap, daar valt wel wat op af te dingen. Zeker als je weet dat ook elke oorlog die ergens gevoerd wordt, nefaste gevolgen heeft voor biodiversiteit, milieubeheer en schone lucht.

En het is vooral op het gebied van buitenlands beleid dat Harris aangeeft dat zij gewoon doorgaat met de agressieve arrogantie die de VS kenmerkt. Kennedy, Johnson, Ford, Nixon, Reagan, de Bushes, Trump, tot zelfs de held van de Europese liberals Obama, allemaal zijn zij verantwoordelijkheid voor oorlogen, invasies, bombardementen, blokkades, moorden, aanslagen, sancties allerhande tegen staten en regimes die niet gehoorzaam de belangen van de VS-Amerikaanse bedrijven en banken dienen. Paradox: hoe meer de belangen van VS-bedrijven bedreigd worden, des te beter gaat het één bedrijfssector: de wapenindustrie. Het is al vaker gezegd: Democraten of Republikeinen, het maakt niet uit – de Verenigde Staten worden bestuurd vanuit wat sinds Eisenhower het ‘militair-industrieel complex’ heet (en daar hoort tegenwoordig ook Silicon Valley bij).

Keep America Safe, Secure, and Prosperous is de kop voor het buitenlandse beleid. (Je mag aannemen dat met ‘America’ de Verenigde Staten wordt bedoeld, en niet het hele continent – of zelfs de twee continenten Amerika – waarin ook staten als Canada, Mexico, Suriname en Peru zich bevinden. Hoewel – al sinds de jaren zestig ken je de uitdrukking dat de VS Latijns- en Zuid-Amerika als hun ‘achtertuin’ beschouwen, en dat zij daar naar hartenlust kunnen interveniëren om de belangen van hun bedrijven veilig te stellen. Vraag dat maar in El Salvador, Nicaragua, Guatemala, Costa Rica, Chile, Bolivia, Colombia, Uruguay, Venezuela, Granada, Argentina, Brasil, Paraguay, en niet te vergeten, Cuba, dat al zestig jaar lang een blokkade ondergaat.)

Op die verkiezingswebsite belooft Harris vooral meer van dezelfde agressie die in de afgelopen decennia heeft geleid tot onder meer de invasie en het platbombarderen van Vietnam, Laos en Cambodja, Irak, Afghanistan, Libië. De vernietiging van Palestina is een verhaal apart, nu het de Israëlische bezettingstroepen en kolonisten zijn die daar het smerige werk opknappen, maar dat kan ook alleen maar doordat de VS hen daarvoor met miljarden dollars aan materieel bevoorraden.

‘As Commander In Chief, she will ensure that the United States military remains the strongest, most lethal fighting force in the world, that we unleash the power of American innovation and win the competition for the 21st century, and that we strengthen, not abdicate, our global leadership.’  Klinkt goed, de sterkste, meest dodelijke strijdkracht ter wereld, ervoor zorgen dat de VS, en niet China, de wedstrijd voor de 21^ste eeuw wint, ons leiderschap in de wereld versterken en niet afstaan, en verder opkomen voor het recht van Israël om zichzelf te verdedigen en Amerikaanse strijdkrachten en belangen beschermen tegen Iran en door Iran gesteunde terroristische groeperingen. En natuurlijk de oorlog in Oekraïne aan de gang houden; wat een buitenkans, niet alleen voor de wapenindustrie, maar ook om de leiding over de NAVO te verstevigen, en om Rusland onder druk te verzwakken.

Met andere woorden, wie kickt op het vooruitzicht van meer meedogenloos geweld en militarisme om ervoor te zorgen dat het VS-Amerikaanse bedrijfsleven verder de planeet kan domineren, moet vooral blijven hopen dat Kamala Harris de presidentsverkiezingen wint. Dat daarmee tegelijk een einde komt aan het tijdperk-Trump is meegenomen.