rivières & lacs – rivers & lakes
We? Wie is ‘we’? Tegenwoordig probeert men in de media om de haverklap je ergens bij te betrekken met ‘we’: ‘we scrollen twee uur per dag door TikTok’, ‘we nemen onze smartphone mee naar bed’, ‘wat we zeggen, hoe we het zeggen, en waarom’, ‘waarom we bang zijn voor …’. En nu dus ook weer ‘we wisten dat de planeet in gevaar was en we deden niets’. Ik voel mij daar helemaal niet door aangesproken – daar kom ik later nog op terug.
For her, ecology is both a science and an awareness "that there is a future, a responsibility for that future". Ecology is therefore inseparable from politics – politics in the sense of the art of governing and the art of living as a community. That way, ecology is a field of struggle, or more precisely, of class struggle. The struggle for the environment encompasses the workers' struggle for a clean working environment, for healthy living and working conditions – and vice versa: public health requires a clean environment.
De opstand van de Maccabeeën mag dan wel gericht zijn geweest tegen de heerschappij van de Seleukiden, hun slachtoffers waren op de eerste plaats de hellenistische, zeg maar de moderne joden van die tijd. En ook Evelyn Tauben noemt de Maccabeeën religieuze zeloten, die hun overtuiging met geweld, moord, gedwongen bekering en besnijdenis (verboden door Antiochos) opdrongen aan de meer geassimileerde joden van die tijd. Het verhaal over het wonder van het kruikje olie dat de menora acht dagen lang deed branden, zou later ...
Lots of obituaries and tributes to Mike Davis last week, but I think this is a beautiful one – and in his own words: ‘Stop and give a hitchhiking family a ride. Never cross a picket line, even when your family can’t pay the rent. Share your last cigarette with a stranger. Steal milk when… Lire la suite mike davis (1946-2022)
Lange Tamara moet een aantrekkelijke vrouw zijn geweest, met haar kastanjebruine kattenogen, haar décolleté en haar lange benen die zij showde in de hoge split van haar jurk. In ieder geval konden de mannen in Vilnius niet genoeg van haar krijgen, schrijft Avrom Karpinovitsj. Nou ja, dat wil zeggen mannen als Itzik de haas, Zorekh met het ene oor, Sender de stotteraar, Mendel de brandweerman of Herschele de sjouwer. Op vrijdagavond stonden zij, gladgeschoren en opgekleed voor sjabbes, in de rij bij het bordeel van Berta de Kachelpijp voor een beurt met Tamara.
Vandaag zeventig jaar geleden, op 12 augustus 1952, werden vrijwel alle leden van het Joods Antifascistisch Comité gefusilleerd – in Rusland. Onder hen dichters, vertalers, schrijvers, uitgevers, acteurs … : de Nacht van de vermoorde dichters. De beschuldigingen: voorbereiding van een gewapende opstand met het doel een zionistische burgerlijke republiek op te richten op de… Lire la suite yidn fun der gantser velt!
rivieren & meren 